Dit is een knuffel van een meisje dat niet kon slapen als de pop niet bij haar in bed lag. Op een zondagavond belde haar moeder me bezorgt op en vroeg me of ik wist waar haar lievelingspop lag. Al enkele dagen was de pop zoek het meisje kon niet slapen. Ik verteld haar dat ik het niet wist, de laatste keer dat ik in haar slaapkamer was lag de pop gewoon op haar bed. De moeder zei dat de pop daar niet lag, ze kon haar nergens vinden. Ik zei dat ik op dit moment geen tijd had om langs te komen. "Het beste is om overal rond te kijken, misschien ligt de pop in een andere kamer, misschien in de huiskamer," vertelde ik haar. Ik probeerde zoveel mogelijke plekken te noemen waar zij mogelijk de pop zou kunnen vinden. Maar ze had al op alle plaatsen die ik noemde gezocht. "Het is verschrikkelijk, sinds de knuffel weg is kan mijn dochter niet meer slapen," zei ze treurig.
De volgende woensdag ging ik weer naar hen toe om hun huis schoon te maken. Het eerste wat ik deed was op zoek gaan naar de pop omdat ik wist hoe erg het meisje van haar knuffel hield. Ik had geloof ik, meer dan een uur gezocht naar de pop toen ik besloot maar eerst de was in de wasmachine te stoppen voordat ik verder zou gaan zoeken. Maar toen ik de was uit de wasmand haalde vond ik de pop. Direct heb ik de pop naar het meisje en haar moeder gebracht en nog nooit heb ik hun gezichten zo blij gezien. "Nu kan mijn dochter eindelijk weer rustig slapen", zei de moeder met een vrolijke stem, "ze was zo onrustig de laatste dagen."
Op dit moment heeft het meisje een nieuwe pop, een grotere want ze is inmiddels al zes jaar oud. Maar deze oude heeft ze altijd bewaart. Ik heb haar gevraagd of ik de oude pop mocht lenen. "Natuurlijk", zei ze, "maar je moet hem wel teruggeven." Nog steeds betekent deze pop heel veel voor haar.