Ik werkte in een huis van de dochter van een rechter. Zij was heel vriendelijk en altijd heel aardig voor me. Ook haar twee kinderen waren heel erg lief. Op een dag vertelde ze me dat haar vriendin uit Maleisië zou komen logeren. "Misschien kunnen jullie in je eigen taal met elkaar praten, over jullie geboorteland." Wat leuk," antwoordde ik haar.
Maar toen de vriendin in haar huis gearriveerd was wilde ze me niet aankijken. Ze negeerde me helemaal als ik in het huis aan het werk was. Het was duidelijk, ik ben een domestic worker. Zij keek niet naar me, geen seconde! Mijn baas voelde zich erg ongemakkelijk onder deze situatie en wilde me zelfs voorstellen aan haar vriendin. Maar deze vrouw keek mijn baas aan met een blik van; ben je nu helemaal gek geworden?!
Ik zei tegen mijn baas: "Laat maar, ik begrijp het. Sommige mensen vinden dat schoonmaken een slecht beroep is. Een beroep van een laag niveau."