"Een keer was ik alleen naar Uden geweest met de vakbond," vertelde mijn collega. Ik snapte het niet zo goed en vroeg hem: "Wat is dat eigenlijk, die vakbond." Dat was in 2007 of 2006. Ik had het wel eens eerder aan mijn ploegleider gevraagd wat een vakbond was maar die wilde geen antwoord geven op mijn vraag. Toen zei hij: "Kom mee, er staat een bus van de vakbond op ons te wachten, een HTM bus om naar Amsterdam te gaan."
"Goed," zei ik en ik en mijn man gingen mee naar Amsterdam, leuk, naar dat hotel. Gingen we schreeuwen voor tien euro. "Tien euro, tien euro willen we." Dat was het die dag. Daarna heeft mijn collega mij aangemeld bij de vakbond. En daarna is alles vrij snel gegaan. Ik ben Demet tegengekomen, zij werkt als organisor voor de vakbond. En zij zei: "Kom mee, we gaan hier actie voeren en daar actie voeren." Dat was in Leiden, ik werkte toen in Leiden. Langzamerhand begon ik te begrijpen wat een vakbond is, dat zij opkomen voor je rechten. Ik kwam erachter dat ik meer rechten had dan ik besefte. Toen heb ik tegen mezelf gezegd, ik wil meer weten! Toen vertelde Demet me over de verschillende bijeenkomsten en vergaderingen. Het was wel veel praten in het begin, maar het ging wel steeds weer over belangrijke zaken, onze problemen. En om me heen werden steeds meer mensen lid van de vakbond en uiteindelijk was er de staking van vorig jaar. Maar in het begin wist ik werkelijk niets over de vakbond, niets over mijn rechten. Niets wist ik.