Ik was aan het babysitten en de kinderen waren totaal gestoord door het huis aan het rennen. Het lukte me niet de drie kinderen een beetje rustig te krijgen. Aan het einde van de avond was er een vaas gebroken. Toen de ouders thuis kwamen heb ik hen verteld dat er een vaas was gebroken. De vrouw van de diplomaat vertelde me dat het een erge dure vaas was en dat ik deze moest betalen. Ik vroeg haar: "Waarom moet ik die vaas betalen, ik heb hem toch niet kapot gemaakt. het is jouw eigen dochter die tegen hem aan is gerend." Zij antwoordde dat het onder mijn verantwoordelijkheid is gebeurt, ik was immers aan het oppassen op dat moment, dus het was mijn fout. "Jij moet weten waar ze wel en niet mogen komen," zei ze tegen me. "Hoe kan ik nu drie rondrennende kinderen in de gaten houden. En daarbij jouw dochter is acht jaar oud, zij zou zelf moeten weten dat ze niet in de gang mag komen," antwoordde ik haar.
Ik heb haar niet betaald omdat het gewon niet mijn fout was, waarom zou ik haar betalen. Maar het resultaat was dat ze mijn bonus introk. Normaal zou ik deze bonus gekregen hebben, maar ze vertelde me dat door de gebeurtenis met de vaas ik geen recht meer had op de bonus. Dus uiteindelijk heb toch de vaas moeten betalen. Na de bonus liep het contract af zo ik kon niets meer doen. Ik moest het maar vergeten want ik wilde geen ruzie maken om iets dat geeneens mijn fout was. Ik wil deze herinnering niet met mij meedragen, dat mogen zijzelf doen.